در دنیای مدرن فناوری اطلاعات، مدیریت زیرساخت‌ها به شیوه دستی نه‌تنها زمان‌بر، بلکه پرخطا و ناکارآمد است. امروزه، با رشد روزافزون سیستم‌های توزیع‌شده، نیاز به اتوماسیون بیش از همیشه احساس می‌شود. سازمان‌ها به دنبال راهکارهایی هستند که بتوانند مدیریت پیکربندی، استقرار نرم‌افزارها و هماهنگی بین سرورها را سریع، ایمن و بدون دخالت انسانی زیاد انجام دهند. اینجاست که ابزارهای مدیریت پیکربندی (Configuration Management) و اتوماسیون زیرساخت (Infrastructure Automation) به کمک مدیران سیستم و تیم‌های DevOps می‌آیند.

Ansible یکی از قدرتمندترین و ساده‌ترین ابزارهای اتوماسیون فناوری اطلاعات است که به کاربران امکان می‌دهد سرورها، کانتینرها و سرویس‌های ابری را بدون نیاز به نصب عامل (Agentless) مدیریت کنند. این ابزار که توسط Red Hat توسعه داده شده است، به‌خاطر ساختار ساده و استفاده از YAML برای تعریف وظایف، در بین مدیران سیستم، مهندسان DevOps و تیم‌های توسعه نرم‌افزار محبوبیت بالایی دارد. Ansible به کاربران این امکان را می‌دهد که زیرساخت‌های خود را به‌عنوان کد (Infrastructure as Code – IaC) مدیریت کرده و فرآیندهای پیچیده را به‌صورت خودکار اجرا کنند، در نتیجه سرعت و دقت عملیات افزایش و احتمال بروز خطا کاهش می‌یابد.

Ansible چیست؟

Ansible یک ابزار متن‌باز و قدرتمند برای اتوماسیون فناوری اطلاعات، مدیریت پیکربندی، استقرار نرم‌افزار و هماهنگی بین سیستم‌ها است که توسط Red Hat توسعه یافته است. این ابزار به تیم‌های DevOps، مدیران سیستم و مهندسان شبکه کمک می‌کند تا وظایف مدیریتی و پیکربندی سرورها را به‌صورت خودکار انجام دهند، بدون اینکه نیاز به مداخله دستی باشد. Ansible به سازمان‌ها امکان می‌دهد فرآیندهای پیچیده و زمان‌بر را ساده‌سازی کرده و در مقیاس وسیع مدیریت کنند.

یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد Ansible، عدم نیاز به نصب عامل (Agentless) روی سرورهای هدف است. برخلاف ابزارهای مشابه مانند Puppet و Chef که نیاز به اجرای یک سرویس یا عامل بر روی ماشین‌های مقصد دارند، Ansible از پروتکل SSH (یا WinRM برای سیستم‌های ویندوزی) برای برقراری ارتباط با سرورها استفاده می‌کند. این ویژگی باعث سادگی در پیاده‌سازی، کاهش سربار منابع و افزایش امنیت می‌شود. علاوه بر این، Ansible از زبان ساده YAML برای تعریف Playbookها (مجموعه‌ای از دستورات اتوماسیون) استفاده می‌کند که یادگیری و استفاده از آن را بسیار آسان‌تر از ابزارهای دیگر می‌کند.

Ansible برای طیف گسترده‌ای از کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله:

• مدیریت پیکربندی (Configuration Management): خودکارسازی تغییرات تنظیمات در سرورها و سرویس‌ها.
• استقرار نرم‌افزار (Application Deployment): نصب و راه‌اندازی نرم‌افزارها بر روی چندین سرور به‌صورت هم‌زمان.
• مدیریت زیرساخت به‌عنوان کد (Infrastructure as Code – IaC): تعریف و مدیریت منابع زیرساختی به‌صورت کد.
• مدیریت شبکه (Network Automation): خودکارسازی تنظیمات و پیکربندی دستگاه‌های شبکه مانند روترها و سوییچ‌ها.
• امنیت و انطباق (Security & Compliance): اجرای سیاست‌های امنیتی و بررسی پیکربندی‌های سیستم برای انطباق با استانداردها.

به دلیل سادگی، انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بالا، Ansible به یکی از محبوب‌ترین ابزارهای اتوماسیون در میان شرکت‌ها و تیم‌های فناوری اطلاعات تبدیل شده است.

معماری Ansible

معماری Ansible بر پایه سادگی، کارایی و بدون نیاز به عامل (Agentless) طراحی شده است. این ابزار از مدل Push-based استفاده می‌کند، به این معنا که تمام دستورات و تغییرات از طریق یک کنترل نود (Control Node) به سرورهای مدیریت‌شده ارسال و اجرا می‌شوند. برخلاف برخی ابزارهای دیگر مانند Puppet و Chef که از مدل Pull-based استفاده می‌کنند (در آن سرورها تغییرات را از یک سرور مرکزی دریافت می‌کنند)، در Ansible نیازی به اجرای سرویس دائمی روی ماشین‌های مقصد نیست و تنها از طریق SSH (در لینوکس و یونیکس) یا WinRM (در ویندوز) ارتباط برقرار می‌شود.

معماری Ansible از چندین جزء کلیدی تشکیل شده است که در ادامه توضیح داده می‌شود:

1. کنترل نود (Control Node)

کنترل نود سیستمی است که Ansible روی آن نصب می‌شود و وظیفه اجرای Playbookها، مدیریت ارتباطات و ارسال دستورات به ماشین‌های مدیریت‌شده را بر عهده دارد. این نود معمولاً یک سرور لینوکسی است که برای کنترل سایر سرورها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. ماشین‌های مدیریت‌شده (Managed Nodes)

ماشین‌های مدیریت‌شده همان سرورها، دستگاه‌ها یا سرویس‌هایی هستند که Ansible روی آن‌ها تغییرات را اعمال می‌کند. این ماشین‌ها نیاز به نصب هیچ‌گونه نرم‌افزاری ندارند و ارتباط با آن‌ها فقط از طریق SSH یا WinRM برقرار می‌شود. این ویژگی باعث می‌شود که پیاده‌سازی Ansible بسیار ساده باشد.

3. Inventory (فایل فهرست سرورها)

فایل Inventory لیستی از ماشین‌های مدیریت‌شده است که Ansible باید روی آن‌ها عملیات انجام دهد. این فایل به‌صورت پیش‌فرض در مسیر /etc/ansible/hosts قرار دارد و می‌تواند به دو صورت زیر تعریف شود:

• Inventory استاتیک: یک فایل متنی ساده (.ini یا .yaml) که لیست سرورها را شامل می‌شود.
• Inventory داینامیک: اسکریپت یا پلاگینی که لیست سرورها را به‌صورت داینامیک از منابعی مانند AWS، Azure، GCP و Docker دریافت می‌کند.

مثال از فایل inventory استاتیک:

[web_servers]
192.168.1.10
192.168.1.11

[db_servers]
192.168.1.20

4. ماژول‌ها (Modules)

ماژول‌ها واحدهای مستقل اجرای وظایف در Ansible هستند. هر ماژول می‌تواند یک عمل خاص مانند مدیریت کاربران، نصب بسته‌های نرم‌افزاری، مدیریت سرویس‌ها، تنظیم فایروال و تغییر فایل‌های پیکربندی را انجام دهد.

Ansible دارای بیش از 3000 ماژول داخلی است که دسته‌بندی‌های مختلفی دارند:

• ماژول‌های مدیریت سیستم (مانند user، file، service)
• ماژول‌های مدیریت بسته‌ها (مانند apt، yum، dnf)
• ماژول‌های مدیریت شبکه (مانند ios_config برای سیسکو)
• ماژول‌های مدیریت Cloud (مانند ec2 برای AWS)

مثال از استفاده از یک ماژول برای نصب Apache روی سرورهای لینوکسی:

ansible web_servers -m apt -a "name=apache2 state=present" -b

5. Playbook (دفترچه وظایف)

Playbook در Ansible یک فایل YAML است که مجموعه‌ای از دستورات اتوماسیون را شامل می‌شود. هر Playbook شامل یک یا چند Play است که هر Play بر روی گروه خاصی از سرورها اعمال می‌شود. هر Play شامل مجموعه‌ای از Tasks (وظایف) است که هر Task یک ماژول را فراخوانی می‌کند.

نمونه یک Playbook برای نصب و راه‌اندازی Apache:

- name: نصب و پیکربندی Apache
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: نصب Apache
      apt:
        name: apache2
        state: present

    - name: فعال‌سازی Apache
      service:
        name: apache2
        state: started
        enabled: yes

اجرای Playbook:

ansible-playbook -i inventory.ini playbook.yml

6. Handlers (مدیریت رویدادها)

Handlers در Ansible برای اجرای وظایف خاص پس از تغییرات مهم استفاده می‌شوند. این قابلیت باعث افزایش کارایی و جلوگیری از اجرای غیرضروری وظایف می‌شود.

مثال:

- name: نصب و تنظیم Nginx
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: نصب Nginx
      apt:
        name: nginx
        state: present
      notify: Restart Nginx

  handlers:
    - name: Restart Nginx
      service:
        name: nginx
        state: restarted

در این مثال، Handler فقط زمانی اجرا می‌شود که بسته Nginx نصب یا به‌روزرسانی شود.

7. Templates (قالب‌ها)

Ansible از Jinja2 Templates برای ایجاد فایل‌های پیکربندی داینامیک استفاده می‌کند. این قابلیت امکان استفاده از متغیرها و جایگذاری مقادیر پویا در فایل‌های پیکربندی را فراهم می‌کند.

نمونه فایل Template: (nginx.conf.j2)

server {
    listen 80;
    server_name {{ server_name }};
    root {{ document_root }};
}

نمونه Playbook برای استفاده از Template:

- name: تنظیم فایل Nginx با Template
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: ایجاد فایل پیکربندی Nginx
      template:
        src: nginx.conf.j2
        dest: /etc/nginx/sites-available/default
      notify: Restart Nginx

8. Roles (مدیریت ماژولار وظایف)

برای ساختارمند کردن و مقیاس‌پذیر کردن Playbookها، از Roles استفاده می‌شود. Roles امکان سازماندهی وظایف را در پوشه‌های مجزا فراهم می‌کند و به توسعه Playbookهای بزرگ کمک می‌کند.

roles/
  webserver/
    tasks/
      main.yml
    templates/
      nginx.conf.j2
    vars/
      main.yml

9. Ansible Galaxy

Ansible Galaxy یک مخزن پکیج‌های آماده Ansible است که شامل مجموعه‌ای از Roles از پیش تعریف‌شده برای خودکارسازی وظایف مختلف است. کاربران می‌توانند از Galaxy برای دانلود و استفاده از Roles استاندارد در پروژه‌های خود استفاده کنند.

ansible-galaxy install geerlingguy.nginx

معماری Ansible به دلیل سادگی، عدم نیاز به نصب عامل و مقیاس‌پذیری بالا، یکی از محبوب‌ترین ابزارهای اتوماسیون محسوب می‌شود. با استفاده از Inventory، Playbookها، ماژول‌ها، Handlers، Templates و Roles می‌توان عملیات مدیریتی را به‌صورت کاملاً خودکار و یکپارچه انجام داد. این معماری امکان مدیریت هزاران سرور را با کمترین پیچیدگی و بالاترین کارایی فراهم می‌کند.

نصب و راه‌اندازی Ansible

۱. پیش‌نیازهای نصب Ansible

قبل از نصب Ansible، باید برخی پیش‌نیازها را در نظر بگیرید:

• سیستم‌عامل: Ansible عمدتاً روی سیستم‌های لینوکسی/یونیکسی اجرا می‌شود و کنترل نود باید یک توزیع لینوکس (مانند Ubuntu، CentOS، Debian، Fedora) یا macOS باشد.
• مدیریت بسته‌ها: بسته به توزیع لینوکس، از apt، yum، dnf یا pip برای نصب استفاده می‌شود.
• پایتون: Ansible به Python 3.x نیاز دارد. در اغلب توزیع‌ها Python به‌صورت پیش‌فرض نصب است، اما در غیر این صورت می‌توان آن را نصب کرد.

بررسی نسخه Python

برای بررسی نسخه Python نصب‌شده روی سیستم، دستور زیر را اجرا کنید:

python3 --version

اگر Python نصب نیست، می‌توان آن را با دستورات زیر نصب کرد:

در Debian/Ubuntu:

sudo apt update
sudo apt install python3 -y

در CentOS/RHEL:

sudo yum install python3 -y

۲. نصب Ansible روی سیستم‌های مختلف

۲.۱ نصب Ansible در Ubuntu و Debian

در توزیع‌های مبتنی بر Debian، Ansible را می‌توان از طریق مخازن رسمی نصب کرد:

sudo apt update
sudo apt install ansible -y

اگر نسخه جدیدتری از Ansible مورد نیاز باشد، می‌توان از PPA استفاده کرد:

sudo apt-add-repository --yes --update ppa:ansible/ansible
sudo apt install ansible -y

۲.۲ نصب Ansible در CentOS و RHEL

در توزیع‌های CentOS و RHEL، نصب از طریق YUM یا DNF انجام می‌شود:

sudo yum install epel-release -y
sudo yum install ansible -y

برای نسخه‌های جدیدتر، استفاده از مخازن Ansible Official Repository توصیه می‌شود:

sudo dnf config-manager --add-repo https://releases.ansible.com/ansible/rpm/release/epel-ansible.repo
sudo dnf install ansible -y

۲.۳ نصب Ansible در macOS

در macOS، نصب از طریق Homebrew انجام می‌شود:

brew install ansible

۲.۴ نصب Ansible از طریق Python (Pip)

اگر بخواهید Ansible را روی هر سیستم‌عاملی که Python دارد نصب کنید، می‌توانید از pip استفاده کنید:

pip install --user ansible

برای ارتقاء به آخرین نسخه:

pip install --upgrade --user ansible

۳. بررسی نصب و نسخه Ansible

پس از نصب، می‌توان نسخه Ansible را بررسی کرد تا از صحت نصب اطمینان حاصل شود:

ansible --version

خروجی نمونه:

ansible [core 2.14.0]
  config file = /etc/ansible/ansible.cfg
  python version = 3.9.1

۴. تنظیم اولیه Ansible

۴.۱ پیکربندی فایل Inventory

Ansible از یک فایل Inventory برای تعیین سرورهای هدف استفاده می‌کند. مسیر پیش‌فرض این فایل:

/etc/ansible/hosts

مثال از یک فایل inventory.ini:

[web_servers]
192.168.1.10
192.168.1.11

[db_servers]
192.168.1.20

۴.۲ برقراری ارتباط SSH با سرورها

Ansible از SSH برای ارتباط با سرورها استفاده می‌کند. برای اطمینان از دسترسی بدون نیاز به رمز عبور، کلید SSH را روی سرورها تنظیم کنید:

ssh-keygen -t rsa
ssh-copy-id [email protected]

۵. اجرای اولین دستور در Ansible

برای بررسی ارتباط با سرورهای موجود در فایل Inventory، می‌توان از دستور ping استفاده کرد:

ansible all -i inventory.ini -m ping

خروجی موفقیت‌آمیز:

192.168.1.10 | SUCCESS => {
    "ping": "pong"
}

اگر ارتباط برقرار نشد، مطمئن شوید که:
✅ فایل Inventory به درستی تنظیم شده است.
✅ سرورها از طریق SSH قابل دسترس هستند.
✅ کاربر به سرورها دسترسی sudo دارد.

۶. پیکربندی فایل ansible.cfg

فایل پیکربندی Ansible در مسیر /etc/ansible/ansible.cfg قرار دارد و می‌توان برخی تنظیمات را در آن تغییر داد.

مثال از تنظیمات اولیه:

[defaults]
inventory = ./inventory.ini
host_key_checking = False
remote_user = ubuntu

۷. اجرای یک Playbook ساده برای نصب Apache

یک Playbook نمونه برای نصب Apache روی سرورهای گروه web_servers:

ایجاد فایل install_apache.yml

- name: نصب و راه‌اندازی Apache
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: نصب Apache
      apt:
        name: apache2
        state: present

    - name: فعال‌سازی Apache
      service:
        name: apache2
        state: started
        enabled: yes

اجرای Playbook:

ansible-playbook -i inventory.ini install_apache.yml

پس از اجرا، می‌توان با استفاده از curl بررسی کرد که Apache به‌درستی نصب شده است:

curl http://192.168.1.10

۸. به‌روزرسانی یا حذف Ansible

۸.۱ به‌روزرسانی Ansible

برای بروزرسانی Ansible در Ubuntu/Debian:

sudo apt update && sudo apt upgrade ansible -y

در CentOS/RHEL:

sudo yum update ansible -y

در macOS:

brew upgrade ansible

۸.۲ حذف Ansible

در Ubuntu/Debian:

sudo apt remove --purge ansible -y

در CentOS/RHEL:

sudo yum remove ansible -y

در macOS:

brew uninstall ansible

نصب و راه‌اندازی Ansible بسیار ساده و سریع است و بسته به سیستم‌عامل، می‌توان از مدیریت بسته‌ها (apt، yum، dnf، brew) یا pip برای نصب استفاده کرد. پس از نصب، با تنظیم Inventory و پیکربندی SSH می‌توان به‌راحتی سرورها را مدیریت و اتوماسیون‌های مختلف را اجرا کرد. در ادامه، با استفاده از Playbookها می‌توان عملیات پیچیده‌تر مانند مدیریت نرم‌افزارها، تنظیمات شبکه و امنیت، و استقرار برنامه‌ها را به‌صورت خودکار انجام داد.

استفاده از Ansible

Ansible یک ابزار قدرتمند و ساده برای مدیریت پیکربندی، استقرار نرم‌افزار، اتوماسیون وظایف و هماهنگی سیستم‌ها است. پس از نصب و راه‌اندازی، می‌توان از قابلیت‌های مختلف آن برای مدیریت سرورها، خودکارسازی وظایف و اجرای دستورات بر روی ماشین‌های مقصد استفاده کرد. در این بخش، به بررسی نحوه استفاده از Ansible در سناریوهای مختلف می‌پردازیم.

۱. اجرای دستورات ساده با Ansible Ad-hoc

دستورات Ad-hoc به شما امکان می‌دهند که بدون نیاز به Playbook، دستورات را مستقیماً روی سرورها اجرا کنید. این روش برای وظایف سریع مانند بررسی وضعیت سرورها، نصب پکیج‌ها یا تغییر تنظیمات کاربرد دارد.

۱.۱ بررسی ارتباط با سرورها (ping)

برای بررسی ارتباط بین کنترل نود و ماشین‌های مدیریت‌شده، از ماژول ping استفاده می‌کنیم:

ansible all -m ping

یا برای گروه خاصی از سرورها:

ansible web_servers -m ping

خروجی نمونه:

192.168.1.10 | SUCCESS => {
    "ping": "pong"
}

۱.۲ اجرای دستورات Shell روی سرورها

برای اجرای دستورات لینوکس روی سرورها، می‌توان از ماژول command یا shell استفاده کرد.

اجرای دستور uptime روی همه سرورها:

ansible all -m command -a "uptime"

بررسی میزان فضای دیسک در گروه web_servers:

ansible web_servers -m shell -a "df -h"

۱.۳ مدیریت کاربران

ایجاد یک کاربر جدید در همه سرورها:

ansible all -m user -a "name=developer state=present"

حذف یک کاربر از سرورها:

ansible all -m user -a "name=developer state=absent"

۱.۴ مدیریت بسته‌ها و سرویس‌ها

نصب بسته nginx روی سرورها:

ansible all -m apt -a "name=nginx state=present" -b

ansible all -m apt -a "name=nginx state=absent" -b

ansible all -m service -a "name=nginx state=restarted" -b

ansible all -m service -a "name=nginx state=started" -b

۲. استفاده از Playbook در Ansible

یک Playbook مجموعه‌ای از دستورات و ماژول‌ها است که وظایف اتوماسیون را تعریف و اجرا می‌کند. Playbookها در فرمت YAML نوشته می‌شوند.

۲.۱ ساخت یک Playbook ساده برای نصب Apache

یک Playbook که Apache را نصب کرده و آن را اجرا می‌کند:

ایجاد فایل install_apache.yml:

- name: نصب و راه‌اندازی Apache
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: نصب Apache
      apt:
        name: apache2
        state: present

    - name: فعال‌سازی Apache
      service:
        name: apache2
        state: started
        enabled: yes

اجرای Playbook:

ansible-playbook -i inventory.ini install_apache.yml

۲.۲ استفاده از Handlers برای مدیریت سرویس‌ها

Handlers زمانی اجرا می‌شوند که یک تغییر در سیستم رخ دهد.

- name: تنظیم Nginx
  hosts: web_servers
  become: yes
  tasks:
    - name: نصب Nginx
      apt:
        name: nginx
        state: present
      notify: Restart Nginx

  handlers:
    - name: Restart Nginx
      service:
        name: nginx
        state: restarted

۲.۳ استفاده از Templates برای پیکربندی

Ansible از Jinja2 Templates برای ساخت فایل‌های پیکربندی داینامیک استفاده می‌کند.

فایل nginx.conf.j2:

server {
    listen 80;
    server_name {{ server_name }};
    root {{ document_root }};
}

Playbook برای جایگذاری مقادیر:

- name: تنظیم پیکربندی Nginx
  hosts: web_servers
  become: yes
  vars:
    server_name: example.com
    document_root: /var/www/html
  tasks:
    - name: ایجاد فایل پیکربندی Nginx
      template:
        src: nginx.conf.j2
        dest: /etc/nginx/sites-available/default
      notify: Restart Nginx

۳. مدیریت سرورها با Inventory داینامیک

Ansible می‌تواند از Inventory داینامیک برای مدیریت سرورهای Cloud مانند AWS، Azure و GCP استفاده کند.

برای AWS EC2، ابتدا پلاگین boto3 را نصب کنید:

pip install boto3

سپس از Inventory داینامیک استفاده کنید:

ansible-inventory -i aws_ec2.yml --list

۴. استفاده از Roles برای سازماندهی Playbookها

Roles امکان ساختاردهی و ماژولار کردن Playbookها را فراهم می‌کند.

ایجاد یک Role:

ansible-galaxy init webserver

ساختار Role:

webserver/
  tasks/
    main.yml
  templates/
    nginx.conf.j2
  vars/
    main.yml

استفاده از Role در Playbook:

- name: نصب و پیکربندی وب‌سرور
  hosts: web_servers
  roles:
    - webserver

۵. مدیریت امنیت و دسترسی‌ها

۵.۱ مدیریت کاربران و گروه‌ها

- name: ایجاد کاربر admin
  hosts: all
  become: yes
  tasks:
    - name: ایجاد کاربر
      user:
        name: admin
        password: "{{ 'mypassword' | password_hash('sha512') }}"
        groups: sudo
        state: present

۵.۲ مدیریت فایروال

- name: تنظیم فایروال UFW
  hosts: all
  become: yes
  tasks:
    - name: فعال‌سازی UFW
      ufw:
        state: enabled
    - name: اجازه به ترافیک HTTP
      ufw:
        rule: allow
        port: 80

۶. اشکال‌زدایی و عیب‌یابی در Ansible

برای بررسی خطاها، می‌توان از گزینه -v یا -vvv برای دریافت خروجی‌های دقیق‌تر استفاده کرد:

ansible-playbook -i inventory.ini playbook.yml -vvv

همچنین برای بررسی مقادیر متغیرها:

- debug:
    var: ansible_facts

Ansible یک ابزار ساده، قدرتمند و انعطاف‌پذیر برای مدیریت زیرساخت‌ها، اتوماسیون وظایف و استقرار نرم‌افزار است. با استفاده از Ad-hoc commands، Playbookها، Handlers، Templates و Roles، می‌توان عملیات پیچیده را به‌صورت خودکار و با کمترین خطای انسانی اجرا کرد.

مزایای استفاده از Ansible

✅ سادگی

Ansible نیازی به نصب عامل (Agent) روی ماشین‌های هدف ندارد و تنها با SSH کار می‌کند.

✅ کاهش خطاهای انسانی

اتوماسیون وظایف باعث کاهش خطاهای انسانی و بهبود کارایی سیستم می‌شود.

✅ مقیاس‌پذیری بالا

می‌توان هزاران سرور را به‌طور همزمان مدیریت کرد.

✅ پشتیبانی از Cloud و Containerization

Ansible قابلیت مدیریت سرویس‌های ابری مانند AWS، Azure و GCP و همچنین Docker و Kubernetes را دارد.

مقایسه Ansible با سایر ابزارهای مدیریت پیکربندی

نتیجه‌گیری

Ansible یکی از بهترین ابزارهای اتوماسیون و مدیریت پیکربندی است که با سادگی، انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بالا، مورد توجه مدیران سیستم و تیم‌های DevOps قرار گرفته است. با استفاده از Playbookها و ماژول‌ها، می‌توان وظایف پیچیده را به‌صورت خودکار و با کمترین خطای ممکن انجام داد.

🔹 اگر به دنبال یک ابزار سبک، ساده و قدرتمند برای مدیریت سرورها و خودکارسازی فرآیندها هستید، Ansible انتخاب مناسبی است!