مدیریت دسترسی و امنیت در Active Directory با استفاده از Security Group

در سازمان‌های بزرگ و شبکه‌های پیچیده، مدیریت دسترسی کاربران به منابع شبکه‌ای مانند فایل‌ها، پوشه‌ها و برنامه‌ها اهمیت بالایی دارد. یکی از ابزارهای اساسی برای این مدیریت در محیط‌های ویندوزی، Security Group در Active Directory (AD) است. این گروه‌ها به مدیران شبکه امکان می‌دهند تا به‌صورت متمرکز و مؤثر، مجوزهای دسترسی را مدیریت کنند.

Security Group چیست؟

Security Group در Active Directory، گروهی از کاربران، کامپیوترها یا سایر اشیاء دایرکتوری است که برای اعمال مجوزهای امنیتی (Permissions) در منابع شبکه استفاده می‌شود. این گروه‌ها به‌طور مستقیم به ACLها (Access Control Lists) متصل شده و کنترل می‌کنند که چه کاربرانی به چه منابعی و با چه سطح دسترسی، اجازه دارند.

انواع Security Group

در Active Directory، سه نوع Security Group اصلی وجود دارد:

1. Domain Local Group

   • برای مدیریت دسترسی به منابع محلی در همان دامنه استفاده می‌شود.
   • می‌تواند شامل کاربران، گروه‌های دیگر از همان دامنه یا دامنه‌های خارجی باشد.
   • معمولاً در ACLها برای کنترل دسترسی به منابع محلی استفاده می‌شود.

2. Global Group

   • شامل کاربران و گروه‌هایی از همان دامنه است.
   • می‌تواند به Domain Local Group در دامنه‌های دیگر اضافه شود.
   • مناسب برای دسته‌بندی کاربران با نقش‌های مشابه (مثلاً گروهی از کارمندان بخش مالی).

3. Universal Group

   • می‌تواند شامل کاربران و گروه‌ها از چندین دامنه در یک Forest باشد.
   • در Global Catalog ذخیره می‌شود و برای محیط‌های چند دامنه‌ای (Multi-Domain) مناسب است.
   • به‌طور گسترده در سازمان‌های بزرگ با چندین شعبه جغرافیایی استفاده می‌شود.

Scope در Security Group

Scope یا محدوده، تعیین‌کننده این است که گروه کجا و چگونه می‌تواند استفاده شود:

• Domain Local: فقط در ACLهای منابع محلی دامنه استفاده می‌شود.
• Global: می‌تواند در هر دامنه‌ای که به آن اعتماد دارد، در ACLها استفاده شود.
• Universal: در تمام دامنه‌های Forest قابل استفاده است.

کاربردهای Security Group

1. مدیریت دسترسی به فایل‌ها و پوشه‌ها
   با استفاده از Security Group، می‌توان دسترسی به فایل‌ها و پوشه‌های شبکه را به‌صورت مرکزی مدیریت کرد. به‌عنوان مثال، می‌توان به کاربران گروه “HR” اجازه داد تا به پوشه‌های منابع انسانی دسترسی داشته باشند.

2. اعمال Group Policy
   Security Groupها می‌توانند به عنوان Filter برای اعمال Group Policy Objects (GPOs) استفاده شوند. این امکان را فراهم می‌کند تا سیاست‌های خاص فقط برای کاربران یا کامپیوترهای مشخصی اعمال شوند.

3. کنترل دسترسی به نرم‌افزارها و سرویس‌ها
   می‌توان با استفاده از این گروه‌ها، دسترسی به نرم‌افزارهای خاص یا سرویس‌های شبکه‌ای مانند VPN یا Remote Desktop را مدیریت کرد.

Best Practices (بهترین روش‌ها)

• استفاده از مدل AGDLP:
  این مدل به ترتیب شامل Account → Global → Domain Local → Permission است و به سازماندهی بهتر کمک می‌کند.

  • Account: کاربران را به گروه‌های Global اضافه کنید.
  • Global: گروه‌های جهانی را در گروه‌های Domain Local قرار دهید.
  • Domain Local: به منابع دسترسی دهید.

• Minimal Privilege (کمترین سطح دسترسی):
  به کاربران فقط به اندازه نیازشان مجوز دهید.

• استفاده از Naming Convention (نام‌گذاری استاندارد):
  از یک استاندارد نام‌گذاری برای گروه‌ها استفاده کنید تا شناسایی و مدیریت آن‌ها آسان‌تر شود. مثلاً:

  • HR_ReadOnly_Files
  • IT_Admins

تفاوت Security Group و Distribution Group

• Security Group: برای اعمال مجوزهای امنیتی و دسترسی به منابع استفاده می‌شود.
• Distribution Group: فقط برای ارسال ایمیل گروهی در Exchange Server استفاده می‌شود و قابلیت اعمال مجوزهای امنیتی را ندارد.

نتیجه‌گیری

Security Group در Active Directory یکی از اساسی‌ترین ابزارها برای مدیریت متمرکز دسترسی‌ها و امنیت منابع شبکه است. با استفاده از این گروه‌ها و رعایت بهترین روش‌ها، سازمان‌ها می‌توانند به‌طور مؤثری از منابع خود محافظت کنند و از پیچیدگی مدیریت مجوزها بکاهند.

استفاده از مدل‌های ساختاریافته مانند AGDLP و رعایت اصول Minimal Privilege به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت و مدیریت بهتری را تجربه کنند.